Τι είναι;
Υπέρταση της εγκυμοσύνης είναι η παθολογική εκείνη κατάσταση όπου η έγκυος έχει τη συστολική πίεση (μεγάλη) πάνω από 140 mmHg ή / και την διαστολική πίεση (μικρή) πάνω από 90 mmHg. Αν η κατάσταση αυτή αφεθεί χωρίς θεραπεία, τότε οδηγεί σε μία σοβαρή κατάσταση στην εγκυμοσύνη που λέγεται προεκλαμψία.
Που οφείλεται η προεκλαμψία;
Δεν υπάρχουν σαφή επιστημονικά δεδομένα που να αποδεικνύουν τι προκαλεί την προεκλαμψία. Υπάρχουν όμως κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες, όπως:
- Ηλικία μικρότερη των 18 ετών ή μεγαλύτερη των 37 ετών
- Δίδυμες κυήσεις
- Παχύσαρκες γυναίκες
- Γυναίκες που πάσχουν από : σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση που δεν ρυθμίζεται με φαρμακευτική αγωγή, άσθμα, σιδηροπενική αναιμία.
Πότε εμφανίζεται και πώς αναγνωρίζεται;
Η προεκλαμψία εμφανίζεται μετά την 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης και μπορεί να παραμείνει έως 4 – 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό.
Πώς εκδηλώνεται;
Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της προεκλαμψίας είναι η αυξημένη πίεση και η απώλεια λευκώματος στα ούρα (στη γενική ούρων φαίνεται έντονη λευκωματουρία). Άλλα συμπτώματα είναι:
- Το οίδημα (πρήξιμο) συνήθως στο πρόσωπο και στα χέρια
- Σοβαρή κεφαλαλγία, ναυτία, εμετός
- Διαταραχές όρασης
- Πόνος στην κοιλιά, ιδίως στο άνω μέρος της κοιλίας και δεξιά
- Μειωμένη ποσότητα ούρων
- Απότομη πρόσληψη βάρους
Επιπλοκές
Αν η έγκυος αφεθεί χωρίς τακτική παρακολούθηση από τον ιατρό της (μέτρηση αρτηριακής πίεσης, λευκωμάτων και εργαστηριακού ελέγχου, μαιευτικό υπερηχογράφημα) τότε είναι πιθανόν να γεννηθεί ένα μωρό πρόωρο, μικρόσωμο και λιποβαρές.
Ένα σοβαρό επακόλουθο της προεκλαμψίας είναι η εκλαμψία, όπου η έγκυος βρίσκεται σε κατάσταση διαρκών σπασμών και απειλείται άμεσα όχι μόνο η ζωή του εμβρύου αλλά και η δική της.
Θεραπεία προεκλαμψίας
Όταν η προεκλαμψία είναι ελαφράς μορφής και διαγνωσθεί έγκαιρα, απαιτείται αντιυπερτασική αγωγή, λεπτομερής και τακτικός έλεγχος της εγκύου και του εμβρύου. Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει μέτρηση της αρτηριακής πίεσης του λευκώματος στα ούρα, του σωματικού βάρους της γυναίκας και του ελέγχου ανάπτυξης του εμβρύου. Ο μαιευτήρας, ελέγχοντας καθημερινά την έγκυο και το έμβρυο, θα βρίσκεται σ’ ένα δίλημμα: από την μία μεριά να δώσει τον απαραίτητο χρόνο, εκ του ασφαλούς, στο μωρό για να μη γεννηθεί πρόωρα και από την άλλη μεριά να είναι έτοιμος να επέμβει μόλις η μητέρα ή το μωρό εκτεθούν σε κίνδυνο. Ιδανικός σκοπός είναι η ωρίμανση του εμβρύου και η πρόκληση τοκετού την 37η – 38η εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Όταν όμως η προεκλαμψία είναι βαριάς μορφής ή όταν η έγκυος ή το έμβρυο εκτίθενται σε κίνδυνο, τότε απαιτείται άμεση προετοιμασία του αναπνευστικού συστήματος του εμβρύου (χορήγηση κορτιζόνης) και αποπεράτωση του τοκετού με καισαρική τομή.